diepvriezen ... doodvriezen?

Gisteren was ik heerlijk aan het keuvelen met een vriend, die plots volgende stelling in het gesprek gooide:

'Diepvriezen van voeding is slecht, want dat vriest alle vitamines weg.'

Het was meer een antwoord op mijn stelling:

'Diepgevroren groenten bevatten minder chemicaliën en zijn verser dan de groenten uit de versafdeling.'


Wat een moeilijk kwestie! Ik kon er nog geen mening over uiten, want die had ik simpelweg niet. Ik had er nooit bij stilgestaan! Wat als inderdaad de vitamines doodvriezen? Dan heeft het toch totaal geen nut meer om je groenten / soepjes diep te vriezen? (behalve dan dat je misschien minder chemicaliën of pesticiden binnenkrijgt?)
Jarenlang doen we onderzoek naar bewaartechnieken voor voeding. Maar bieden die bewaartechnieken een optimale oplossing? Zijn de producten die we -zeg maar- invriezen, nog hetzelfde na het ontdooiproces? Hoe zit dat met behoud van vitamines? Ik ben geïntrigeerd door dit vraagstuk!
Ik heb zeker geen antwoorden, maar bied jullie de kans mee te denken over deze kwestie!

Als ik "diepvriezen voeding doodvriezen vitamines" ingeef op Google kom ik al dadelijk uit bij een resem websites die dit vraagstuk behandelen.
Hier leer ik dat invriezen micro-organismen bevriest, de oorzaak van het bederven van voedsel. Er zijn voedingsmiddelen die je niet kan invriezen, zoals druiven en sla of rauwe eieren. In verband met het invriezen van groenten staat er dat je deze eerst even moet blancheren (kort in kokend water voorkoken). Zo zorg je er namelijk voor dat je de voedingswaarde optimaal behoudt!

Over behoud van vitamines en mineralen staat het volgende op deze website:
Mineralen als magnesium (in brood en witte bonen) of calcium (in melk), blijven intact. Sommige vitamines echter gaan verloren. Vitamine C neemt bij -20 graden in zes maanden tijd met 40 procent af (vooral in aardbeien, sinaasappelen, broccoli en rode paprika's voorkomend). Bij vitamine B1 (bv. in varkensvlees, erwten) is dat in zes maanden ongeveer 20 procent. Voor vitamine B6 (kip, rijst, maïs) slechts acht procent.

En vreemd: wordt het voedsel bij - 30 graden en kouder opgeslagen dan blijft het vitamine-gehalte intact!

Dat is natuurlijk maar informatie van één (zelfs niet zo een betrouwbare) website!
Ik vind dit al een mooi begin van een verder zoektocht die dichterbij de waarheid komt!

Ik denk dat het sowieso een meerwaarde is om zoveel mogelijk vers te eten van bij de bioboer! Maar dit is uiteraard niet voor iedereen haalbaar!

Uit het gesprek met mijn lieve vriend kan ik enkel concluderen dat het niet slecht is om stil te staan bij bepaalde zaken, en niet alles zomaar aan te nemen als 'wondermiddel'.

Wat zegt jullie ervaring met deze problematiek?
Iemand diepvriesdeskundig?


 

Fysieke pijn? Mentale Oorzaak?!

Al langer heb ik het idee dat lichamelijke ongemakken, chronische pijnen of bepaalde ziektes een mentale oorzaak kunnen hebben. Deze opinie wordt gedeeld en bevestigd door Fleur van Groningen (columnist-journalist-schrijver) in haar laatste boek 'Leven zonder Filter'.
Of deze gewaarwording werkelijk wetenschappelijk bewezen is, weet ik eerlijk gezegd niet. En ik heb ook geen idee of dit überhaupt mogelijk is?!

Ik ben er namelijk van overtuigd dat mijn lichaam me aangeeft dat er iets speelt op een ander niveau.

Even een schets van mijn lichamelijke klachten:

Ik sukkel al enkele jaren met chronische problemen aan mijn darmen. Tijdens mijn burn-out twee jaar geleden was er duidelijk iets mis met mijn spijsvertering: het werkte niet meer naar behoren, de werking lag quasi stil. Naar mate ik meer energie kreeg is mijn spijsverteringsstelsel beetje bij beetje terug beginnen functioneren. Ik heb een zwaar dieet gevolgd en hele kleine beetjes gegeten, om mijn darmen niet te zwaar te belasten. Ondertussen voel ik dat bepaalde voedingsstoffen me niet bevallen, of gewoonweg niet door mijn geïrriteerd darmsysteem aanvaard worden. Door deze uit mijn voedingplan te schrappen, is het alvast heel wat aangenamer geworden voor mijn darmen. Mijn voeding is dus aangepast (nu 1,5 jaar), ik eet traag en kauw zoveel mogelijk, allemaal trucjes om mijn darmen zo min mogelijk te belasten.
En toch ...
De klachten vandaag de dag zijn ietwat anders. De zeurende, irriterende en zelfs frustrerende diepe, brandende pijn in mijn onderbuik is verdwenen. Deze last houdt nu niet meer constant aan, maar volgt nu eerder een golvende beweging: van zware pijn, naar minder zwaar tot een vervelend ongemak, om daarna terug op te bouwen naar een zwaardere pijn. Ik zie dit als een verbetering, maar echt ideaal is dit niet te noemen. Het opblazen van mijn darmen en buik gaat mee met deze golving: sterk opgeblazen naar minder opgeblazen (en nog maar zelden plat). Naar mijn gevoel ga ik als Michelinvrouwtje door het leven, en voel me dus echt dik.

Dus heel af en toe (1 dag om de 2 à 3 maanden) is mijn buik plat, voel ik me goed, is de zeurende pijn weg en heb ik meer energie! Dat is toch goed nieuws? Wat er juist geleid heeft tot deze absolute verbetering in mijn lichamelijke gezondheid is nog steeds een mysterie. Ik kan namelijk niet met zekerheid zeggen of ik op dat moment anders gegeten heb, of een helende 'voedingsstof' heb binnengekregen... Ik ben momenteel zoekende naar dat element dat mijn darmen zo tot rust brengt!
En daar zeg ik het letterlijk: het tot RUST brengen van mijn darmen!

Omschakeling op mentaal niveau:

Door de confrontatie op mentaal niveau aan te gaan en me te omringen met de juiste mensen heb ik nieuwe inzichten gekregen. Van de ene dag op de andere ben ik gestart met mediteren en 'voelen'. Mezelf onderwerpen aan introspectie heeft een positieve verandering teweeggebracht! Eerlijk gezegd doe ik het nog maar een kleine maand, maar voel nu al meer energie! En ik heb al twee dagen een platte buik, zonder pijnen of ongemakken.

Nu pas voel ik wat er gaande is in mijn lijf: ik kan de pijn beschrijven en lokaliseren! Ik merk aan mijn lichaamshouding en de vorm van mijn ledematen dat ik het mezelf heb aangeleerd de pijn te verminderen of de last te verplaatsen waardoor ik het beter kan verdragen. Ik loop en zit namelijk voorovergebogen (ook deels uit onzekerheid en zwaar emotioneel lijden) en merk dat ik dat feller doe als de pijn zwaarder is. Als ik recht sta duw ik ook nog mijn bekken naar achter, zodat ik mijn buik beter kan dragen (zoals een zwangere vrouw). Heel netjes ziet dat er allemaal niet uit. Het doet me zelfs wat pijn als ik een rechte houding probeer aan te nemen en mijn schouders wil ontspannen.

Ik ben me meer bewust van mezelf, van de pijn, van mijn houding.

Ik heb mezelf ook beter leren kennen. Ik was het contact met mezelf volledig kwijt, wist niet meer wie ik was en wat ik wilde (zie mijn vorig schrijfsel 'wie ben ik?'). Door mediteren is dit veranderd. Ik ben dichterbij mijn echte ik gekomen. Wat wil ik? Wat doe ik graag? Wie heb ik graag? Ik begin steeds meer antwoorden op deze vragen te krijgen.

Ik voel emoties, vooral oude emoties opborrelen gedurende de meditaties: emoties uit een ver verleden, waar ik soms geen oorzaak aan kan koppelen. Blijkbaar heb ik als kind emoties binnenin me opgesloten; heb ik op zeer jonge leeftijd besloten niemand nog te kwetsen met mijn emoties en ben ik mezelf beginnen weg te cijferen. Die emoties zijn nooit naar buiten gekomen en zijn dus niet verwerkt. De opstapeling van emoties kan niet eeuwig blijven verder duren: ooit barst de bom. (mijn burn-out was daar dus een resultaat van). Trauma's en onverwerkte emoties hebben me neergehaald, me geveld, me verplicht doen rusten en me doen inzien dat er iets moet veranderen om terug te kunnen functioneren. Nu 2 jaar na mijn burn-out ben ik pas toe aan die verandering. Ik ben sterker geworden, waardoor ik meer kan (ver)dragen en voelen. De emoties mogen naar buiten komen: ik ben er klaar voor!

en uiteraard de conclusie: 

Als ik die lichamelijke klachten en mijn mentale aanpassing bijeen voeg, merk ik een gelijklopende lijn. De klachten in mijn darmen gaan gepaard met het niet kunnen verteren, opstapelen en vrijkomen van de emoties.

'Onverwerkte' of 'onverteerde' emoties = last van slechte spijsvertering.

Toepassing op andere ongemakken: 

Ik heb te vaak een hongergevoel: die duiden op een grote emotionele honger!

Ik loop voorovergebogen: ik draag dan ook een enorme last op mijn schouders mee..

Ik heb meestal ijskoude handen en voeten, en warm moeilijk op (of het nu zomer of winter is): Ik bevries letterlijk mijn emoties! ik heb echt nood aan lichamelijke EN emotionele warmte!

Volgens mijn osteopaat heb ik 'gif' in mijn lever: ik heb dus letterlijk iets op mijn lever: die kwaadheid moet eruit! Diezelfde osteopaat duidde ook op mijn hard hoofd en mijn koude, bleke hals: Koppig en halsstarrig. Ik geef het niet graag toe, maar het klopt ;)



Hopelijk schrikt deze ellenlange blogpost zonder foto's niet af. (Foto's van mijn maag of darmen zouden namelijk niet bijdragen aan mijn verhaal ;) )

Reactie?! Graag!!!!